“Ik wil dat cliënten weten dat ze altijd bij mij terecht kunnen.”

Kelly (26) ging op haar 19^e op woonvorm Hereweg in Landgraaf wonen. Daar kwam ze tot de conclusie dat ze ook iets wil betekenen voor anderen: “De begeleiding die ik kreeg, wil ook kunnen geven aan anderen.”

Niet alleen
Al op vrij jonge leeftijd (16) woonde Kelly op zichzelf. En dat was behoorlijk pittig. “Je hoeft niet alles alleen te doen”, was de boodschap van hulpwerkers van de gemeente aan Kelly. En dus ging ze, op aandringen van haar omgeving, in 2016 op haar 19^e op woonlocatie Hereweg in Landgraaf wonen. Daar vond Kelly de steunende omgeving die ze nodig had en kon ze altijd op begeleiding terugvallen.

“Ik had zelf gekozen voor Landgraaf, want ik ben in die omgeving opgegroeid. Het lag ook in de buurt van mijn school en werk, dus ik wilde daar graag wonen.” Ze studeerde toen nog Gespecialiseerd Pedagogisch Medewerker. Na haar slagen in 2019 ging ze aan de slag als pedagogisch medewerker bij een kinderopvang. “Op een gegeven moment dacht ik na of dit wel echt was wat ik wilde. Ik besefte steeds meer dat ik niet alleen kinderopvang wilde doen, maar dat ik iets wilde betekenen voor (jonge) mensen die begeleiding kunnen gebruiken, net zoals ik begeleiding kreeg.”

Inspiratie
Ron van Doren, destijds Kelly’s begeleider maar nu haar collega, inspireerde haar. “Bij Ron merkte ik heel erg dat hij trots op me was en dat hij zijn werk met zijn hart doet. Hij gaf me advies, zei waar het op stond en ik kon altijd op hem terugvallen. Dat gevoel wilde ik ook aan anderen geven. Het gevoel dat er altijd iemand voor je is.”

“Daarom ging ik me verdiepen in de opleiding Persoonlijk Begeleider Gehandicaptenzorg en besprak ik dit met één van mijn begeleiders bij de Hereweg. ‘Waarom doe je deze opleiding niet bij Radar’, was de reactie van een van mijn begeleiders. Daar was ik niet zo zeker van. ‘Ik kom hier vandaan, wie neemt mij nou serieus’, was mijn eerste gedachte. Maar na een poosje dacht ik: ‘Waarom ook niet?’”

Van cliënt naar begeleider
Kelly schreef een motivatiebrief, waarin ze niet direct aangaf dat ze cliënt was. “Ik wilde een eerlijke kans en dat ik werd beoordeeld op hoe ik ben. Zonder dat zij mijn achtergrond zouden weten. In het gesprek vertelde ik vervolgens dat ik ‘cliënt’ was en bij woonlocatie Hereweg woonde.”

Haar enthousiasme en motivatie om haar ervaring en inlevingsvermogen in het werkveld mee te kunnen nemen, namen de twijfels weg en waren voor Radar aanleiding om haar aan te nemen. Als leerling-medewerker voor de beroepsbegeleidende leerweg, waarbij leerlingen 4 dagen per week praktijkervaring opdoen en de overige dag theorie op school krijgen.

En zo ging Kelly in een maand tijd van cliënt naar begeleider: ze solliciteerde bij Radar, verhuisde in de tussentijd naar een appartement voor haarzelf en startte vervolgens haar opleiding bij Radar. “Ik was in het begin heel onzeker. Ik was eerst zelf cliënt en nu moest ik aan de andere kant van de tafel zitten! Ik twijfelde veel en was steeds bezig met hoe ik overkwam en of ik wel serieus genomen werd. Gelukkig kreeg ik goede hulp van mijn collega’s en was ik voor de cliënten bij Willem II gewoon een nieuwe begeleider. Daardoor ging de onzekerheid op een gegeven moment weg en nu gaan die gesprekken automatisch.”

Betrokkenheid
Inmiddels werkt Kelly al bijna 4 jaar als persoonlijk begeleider bij Radar. “Ik vind het mooiste aan mijn werk dat ik er emotioneel voor iemand kan zijn. Dat je het vertrouwen van iemand krijgt. Dat zij zich op een gegeven moment vertrouwd genoeg voelen om dit met mij te delen en mijn hulp willen aannemen is zoiets moois. Je ziet ze groeien op bepaalde momenten waarin zij zelf nog geen vertrouwen in hadden. Iemand vooruit laten komen in hun eigen kracht. Op deze manier krijgt een cliënt ook meer vertrouwen in begeleiding en ontdekken ze hoeveel moois er is buiten hun vertrouwde coconnetje. Het enige wat ik op dat moment ben is het missende puzzelstukje wat zij op dat moment nodig hebben.

Cliënten merken het echt als iets vanuit je hart komt. Ik voel enorme betrokkenheid bij de mensen die ik begeleid en ik kan me goed in hen inleven. Ook weet ik hoe belangrijk het is en wat het met je doet als er mensen in je geloven. Ik wil dat cliënten weten dat, wat er ook is, ze altijd bij mij terecht kunnen. En dat als ze iets willen, ze dat ook kunnen bereiken. Ga op zoek naar iets waar je helemaal jezelf in kan zijn en wat je energie geeft. Trek je niks aan van vooroordelen en laat andere mensen je niks wijs maken!”

Kelly’s toekomstdromen? “Het lijkt me leuk om ooit persoonlijk begeleider binnen een gedragsgroep voor jongeren te worden. Wie weet, over een aantal jaar.”